Jonge plant veldzuring

Zuring is een meerjarige bladgewas dat al eeuwen door mensen wordt gegeten en gekweekt. Vroeger eigenlijk veel meer dan tegenwoordig.  

Nu zijn er nogal veel zuringsoorten, zoals veldzuring, tuinzuring, schapenzuring, bloedzuring en nog veel meer. De beste zuringsoorten om te eten zijn veldzuring (Rumex acetosa) spaanse zuring (Rumex scutatus), spinaziezuring (Rumex patientia) en bloedzuring (Rumex sanguineus). 

De smaak van veldzuring is zoals de naam al doet vermoeden zurig. De jonge bladeren zijn het lekkerst, mals, met een sterke zure smaak. Je mond gaat er zelfs een beetje van trekken (beetje als bij een citroen). Wij gebruiken die jonge bladeren vooral in gemengde salades waarin het voor een zurige taste zorgt die erg aangenaam is.  

De oude bladeren worden stugger en vind ik minder lekker. 

De teelt van alle zuring soorten is eigenlijk heel gemakkelijk. Voor lekker malse blaadjes zet je de plant half schaduw en zorg je dat de grond altijd vochtig blijft. Plant de jonge planten op een onderlinge afstand van 35 x 15 cm. Zelf geef ik in het voorjaar een beetje lavameel en organische stikstof. In het najaar krijgen de planten een dikke laag compost. 

Van ziektes hebben de planten niet veel last.  Als de planten gaan bloeien, neemt de groei van het blad af en worden de bladeren ook stugger en wat bitterder. Verwijder de bloemen uit de plant om de groei te blijven bevorderen.